14 Mayıs 2010 Cuma

sus!

eskiden güzel yazılar yazmışlığım vardır.böyle 2-3 cümleyle bitmezdi söyliyceklerim.her şey daha yavaştı.beynimden geçenler daha sakin ve belkide daha netti.ha noldu sonra yok efendim hayat zorlaştı.yapılması gerekenler büyüdü falan mı diycem yok koca bir yalan o.işin aslı ben yazmayı bıraktım.aradan geçen zaman benden o ulu cümlelerimi çekip alıverdi birdenbire.
bir şeye başlamak zorsa eğer bir şeye yeniden başlamak daha da zor.ya hiç başlamıycaksın ya da başladın mı bırakmıycaksın.bu böyle...
şimdi ben yeniden başlama sevdalısı yazıyorum durmadan...3 cümlem 5 sonra 10 sonra 15 olucak.biliyorum uzunluk kıstas değil her zaman.tek bi cümleyle dolduruverirsin bazen sayfaları.önemli olan nitelilkle niceliğin o muhteşem dansını yakalamak.

ahh şu gereksiz insancıklar

Kendi hayatınızda zaten yeterince mevcuttur.gereksizdirler ama bunun farkına varamayıp varlıklarını sürdürmeye devam ederler.ne çıkarabilirsiniz onları ne de varlıkları etki yaratır.ama sevdiğiniz kişinin hayatındaki gereksiz kişilere tahammulünüz hiç yoktur.
Tahamüllünüz yoktur ya o kişi inatla kendini göstermeye çalışır.sinir katsayınızla oynar.zordur yani gereksiz kişiler kendi hayatınızdakiler bir yere kadar,konu sevdiğiniz olunca yakıveresiniz gelir dağları...sonra, gereksiz! der...döner gidersiniz.Nokta.

9 Mayıs 2010 Pazar

küçücük odamdan sıkıntısal kesitler

üst kattaki komşumun biri 5 biri de 7 yaşındaki erkek çocukları tepemde atlayıp,zıplıyıp çığlıklar atıyor.az öncede anneleri elektirik süpürgesini çalıştırıp beynimi süpürdü.
ha bir de havalar ısındı diye hep açık duran camımdan küçücük odama bütün karasinekler giriyor.sinek bunlar her yere gidebilirler diyorsanız bilin ki anlamadığım nokta girmeleri değil tam odamın ortasında hep beraber saat yönünde dönmesi kovalamamdan 1 dakika sonra ise tekrar aynı eylemi gerçekleştiriyor olmaları.acaba odamda bilmediğim bir ayin mi düzenleniyor??
yine açık duran camımdan dolayı akşam 6 dan sonra müzik açmama gerek kalmadı.gece 1 e kadar -metal severler bana çok kızıcak olsada- şarkının değiştiğini hiç anlayamadığım birbirine çok benzeyen metal şarkılarını dinlemek zorundayım.
peki tamam barlar sokağında oturmayı ben tercih ettim,söylenmiyorum.
ama şu çocukları her an boğabilirim,sinekler içinse onlar çoğunlukta ,ayinlerine saygı duyuyorum!

bir dakka da değişiveriyor herşey...
ihtimaller ve ihtimalsizlikler üzerine atıyoruz adımlarımızı.bazen de hiç bir şey yapmasak da hayatın bize sunduklarıyla yaşıyor buna da kader diyoruz.güçlü durmaya çalışırken çığlıkçığlığa korkuyoruz.unuttuğumuz şu ki ;hiç bir şey yaşarken düşündüğümüz kadar zor olmuyor.
kaybolmuş bir neslin çocuklarıyız...bizden önceki nesillerde yakılan,yıkılan,asılan,idam edilen değerlerin yokluğunda hiçliğe sarılıyoruz.
düşüncelerimiz arada kalmış..zarlarımızı yırtıp,yepyeni zarlar oluşturmuşuz beyinlerimizde..
kadınsak;kadın olmaya korkar oldurmuşuz..
erkeksek;modern dünyaya uyamamış öğretilenler...
insanlar yabancılaşmış,en acısı kendimize yabancılaşmışız.o kadar çok ses var ki...
kendimizi duyamıyoruz!